Dag 11 - Chicago in the rain

Zoals ik al gezegd heb zal ik weinig schrijven maar toch nog even een stukje want vandaag zijn we met Magda en Frank er op uit geweest.

Terwijl Frank zijn dochter naar school bracht, zijn Ania en ik nog even naar de brandweerkazerne, waar Chicago Fire is opgenomen, gereden. Voor de onbekenden, er bestaan een aantal tv series zoals Chicago PD, Chicago Med and Chicago Fire. Deze laatste volg ik regelmatig en ben fan geworden. Natuurlijk is het dan ook interessant om even langs die kazerne te gaan, want uiteindelijk zijn het daadwerkelijk brandweermensen die daar dienst doen. Aangekomen werden we begroet door een leutenant. Nadat ik mij had voorgesteld, leidde hij ons een beetje rond in het gebouw. Tja en dan kom je er achter voor zover nog niet bekend dat een film en de werkelijkheid toch behoorlijk van elkaar afwijken. Het wordt vaak zo verromantiseerd en overtrokken dat het beeld volkomen anders is als de werkelijkheid.

Om te beginnen staat er totaal ander uitrukmateriaal in de kazerne en ook het gereedschap wat wordt gebruikt is van licht plastic nagemaakt. Veel scenes worden in een nagebouwde studio gemaakt en niet meer in de kazerne zelf. Neemt allemaal niet weg dat de serie wel spannend en leuk kan zijn.

Wat wel apart is dat een 911 melding die centraal binnen komt wordt doorgespeeld naar de centrale op de betreffende kazernes en vandaar wordt dat zelf bekeken welke materieel nodig is. Rotterdam heeft bijna 1 miljoen inwoners  en als regio iets meer, er zijn op die basis in Rotterdam zelf, een aantal kazernes plus de omliggende gemeentes. Maar dit is niets vergeleken bij de 75 kazernes welke zich in Chicago bevinden.

Gezien het feit dat ik zeker niet de enige was die hier een bezoek bracht had ik het idee dat de mannen er zo langzaam wat laconiek mee omgingen, een echt rondleiding was er niet echt. Ook het feit dat er T-shirt en caps te koop zijn richting TV serie gaf al aan dat het flink commercieel was geworden.

Wat zullen we de verder dag gaan doen ? We keken elkaar aan, want de druppels waren langzaam gegroeid tot stralen water en tja dan wordt je ruim nat. De boottocht stond nog wel op het programma dus maar even informeren hoe het een en ander in zijn werk gaat. Voor diegenen die de grote Amerikaanse steden kennen is het niets nieuws als ik zeg dat parkeren toch wel een probleem wordt. Kijk een boottocht ok maar als je dan ook je wagen in een parkeergarage moet zetten tegen een prijs van 20 dollar per uur dan kan je beter een boot kopen en zelf gaan varen. Dus een combinatie van water, kou en duur parkeren geeft een lege portemonnee, een nat gevoel en bevriezingsverschijnselen.

Ok Frank woont hier dus die crossed ons wel de juiste richting op. Geparkeerd langs de stoeprand tegen een billik prijsje. Klein stukje lopen naar de kade. Daar werd ons medegedeeld dat het 25 minuutjes kan duren. Dus snel even tijd voor een warme kop koffie of sjoklaa.

Daarna de boot in. Bijna letterlijk want nadat we vertrokken waren kwam de koude wind ons toch tegemoet. Brrrr, maar door de interesse in de oorsprong, bouwperiode en bestemming van de immens grote gebouwen rondom de kanalen in Chicago konden we de kou trotseren. Chicago kent 37 bruggen over het water en is daarmee de grootste stad ter wereld met bruggen in het stadscentrum, op Amsterdam na. Eigenlijk best vreemd want wie denkt daar nu aan Chicago is voor ons bekend als een gangsterstad en niet als bruggenstad.

De wind en daarmee de kou was op een gegeven moment toch aan het winnen van ons gevoel, Dus was het zoeken naar een warm plekkie. Frank had de oplossing. We gingen met zn allen op de dames wc staan want de heren was al vol haha. Weliswaar hadden we nu geen ramen om te kijken maar door soms even de deur te openen voor een blik en dan snel weer dicht bleven we aardig op de hoogte.

Zo konden we het laatste beeld in ons geheugen houden tot de volgende deuropening. Na pak weg 1,5 uur mochten we weer aan de wal en was het diner time. Hiervoor kozen we een Frans restaurant, uiteindelijk kun je in Amerika je hart altijd wel ophalen als het om eten gaat. De dag was weer verleden tijd geworden en op naar morgen.