Dag 8 - Dagje rond dwalen in Minneapolis

“Ania”, riep ik terwijl ze staat de douchen, “droog je maar niet af hoor, je wordt buiten net zo nat als onder de douche”. Inderdaad het is een paar keer gezegd tegen mij. April - begin mei is niet de juiste tijd voor noord noord Amerika en Canada. Maar niet getreurd morgen verlaten we dit gebied meer zuidwaarts en dus hoopvol. De dag flikkert wel lekker in het water nu. Plan B treedt in werking. Daar waar we normaliter onze schoen zolen zouden verslijten worden nu de banden van de auto gebruikt. Ania heeft een route gepland. Allereerst het sculpture park. Een klein park waar een aantal kunstwerken staan. Niet dat dit enige betekenis heeft voor Minneapolis verders maar het is wel een goei plekkie voor hobby fotografen.

Aangekomen even langs de stoep rand gaan staan en dan krijg je de vraag, “Ga je mee”. Jullie raden het al antwoord is “Nee hoor kanjer, ga jij maar lekker plaatjes schieten, je hebt je vanmorgen toch niet afgedroogd”. Natuurlijk kon ik het niet laten om een foto te maken van een verkleumende hobbyfotografe onder een pluutje.

Volgend attractie was de music club: First Avenue. Een club waar veel bekende zangers opgetreden hebben, o.a. Prins was een van de zangers, alwaar hij dus in zijn geboorteplaats heeft opgetreden. Op een muur is een schildering aangebracht met sterren van de artiesten waarbij Prince eruit springt met een gele ster. Ook hier weer het schieten van een plaatje want de douche staat nog steeds aan. Het parkeren in Downtown is een groot probleem. Er zijn wel veel parkeergarages maar die zijn niet mis te verstaan daar is Amsterdam nog niets bij kwa prijs. Maar goed ik nam het risico om op mijn vingers getikt te worden.

Trouwens wat Toronto ondergronds heeft gedaan. Het bouwen van 30 km lange tunnels zodat in de winter alle gebouwen bereikt kunnen worden in je zomerkleding, heeft Minneapolis bovengronds aangebracht. De meeste gebouwen zijn verbonden met luchtbruggen zg. Skywalk, dus er is een flink netwerk van skytunnels ontstaan. Zodat mensen van gebouw naar gebouw kunnen wandelen en tegelijk winkelen.

Op naar de Bob Dylan Mural; een gigant van een graffiti tekening van Bob Dylan in 3 periodes van zijn leven, hij is eveneens hier opgegroeid. Helaas konden we daar weer nergens parkeren en dus werd het plaatje nu vanuit de auto geschoten.

Ons volgende object was de Saint Antony Falls , een waterval in de Missisippi rivier die ook hier dwars door de stad stroomt. De waterval was vanaf de weg moeilijk te ontdekken dus moesten we wat sluipwegen opzoeken om dan maar zo dicht mogelijk bij dat naar beneden stortende water te kunnen komen. Hoe gek ben je eigenlijk als je wandelend in een grote douche gaat kijken naar hoe water naar beneden valt, als je omhoog kijkt zie je het toch ook. Maar goed, de sluipweg gevonden, er in gereden, “hallo meneer, wilt u onder spanning komen te staan”, wat schetst onze verbazing, we stonden gewoon midden op een privé terrein van een elektriciteit centrale. mmmm, dat was niet helemaal de bedoeling. Jammer geen watervallen gezien maar wel lekker gereden. Deze waterval was ooit aan natuurlijk gegeven maar de gemeente heeft slim gebruikt gemaakt van dat ding en hem nu als  elektriciteit opwekker gerenoveerd, Het gevolg is wel dat de natuurlijke val nu een kunstmatige val is geworden. Strak en constant.

Zo de Mall was weer aan de beurt. We hadden ons beloofd dat we nieuwe koffers zouden gaan kopen in the USA vanwege de leuke aanbiedingen en ook wel de prijs. Welnu geachte lezers mocht u nog nieuwe koffers nodig hebben dan mag u Ania wel lenen hoor, die gaat zo diep op details in dat we nu nog zonder koffers zitten. Maar we hebben nog een paar dagen dus geen nood. De niet bestaande wenskoffers van haar zullen best wel ergens te vinden zijn.

Helaas was het weer vandaag ons niet gunstig gezin dus wat kan je dan meemaken om een leuk blogje te schrijven. Morgen rijden we richting Chicago waar we 2 dagen over doen omdat we toch van de omgeving willen genieten, dus onze hoop op een mooi landschap is groot.