All roads lead to Vegas - The End

Page - New Wave -  Ceder Breaks - Las Vegas: 14 sep 2018 (460 mi / 735 km) Overnachting: 4 Queens Las Vegas

Het wordt spannend, de zaterdag begint er aan te komen en dan komt de ploeg motorrijders overvliegen uit Nederland.

Maar eerst nog even een dagje rijden van Page naar Las Vegas. De mooie tourtjes met Ania zitten er helaas langzamerhand op. Ze heeft weer de juiste tourtjes weten te plannen en mij op diverse punten weten te verrassen. Compliment daarvoor. Weer ons ontbijtkanaaltje gevuld en op naar Vegas. 

We moesten over de imposante brug vanwaar uit we Lake Powel en de Stuwdam goed konden zien. Zo bij die zon is het een gaaf gezicht, dat gigantisch grote blauwe meer midden tussen de hoge rotsen. En waar geen enkele mogelijkheid is om erbij te kunnen komen als via een park of een Marina. Een werf waar vele schepen liggen aangemeerd. Er zijn wel wat sluipwegen maar die moet je echt weten.

Niet ver buiten de stad wilden we toch nog even genieten van een Zgn Wave. “Hier links”, gaf Ania aan. “Wat doet dat stuur raar”, ik probeerde naar links te sturen maar moest daar echt in gaan hangen. Tja wat wil je als je net een bad hebt gehad en ze gooien je weer de modder in, dus Cady stribbelde tegen. Maar wie is er nu de baas eigenlijk? Juist, en dus gaf ik een ruk, maar reed vervolgens wel heel langzaam het grint pad op. Gelukkig het was maar een paar honderd meter. 

Nu zijn we in het verleden wel eens op een soort “wave” geweest, genaamd “White Pocket”, en toen moesten we mijlen rijden met een hele oude Jeep met chauffeur die we hadden afgehuurd. Die wave was echt heel mooi. De golven liepen echt over de rotsen in hele mooie kleuren, tja en dan zie je dit, maar goed niet getreurd Ania is toch even naar boven gelopen en heeft een rondje gemaakt. Rondje, ja hoor dat duurde dus bijna een uur. Een vrouw alleen tussen de rotsen? mmm, je weet nooit hoe ondeugend rotsen kunnen zijn dus stuurde ze me een sms berichtje “ik leef nog”. Ok prima, dan wacht ik nog even :). 

Het was toch een trip van goed 5 uur naar Vegas en we wilde ook nog de kleine Brice zien. Dus even aanpoten, onderweg even een mac coffee genomen, Ania weer achter het navigatiewiel en ik lekker onderuit van mijn coffee en de omgeving genieten. De zijweg naar de Canyon was ook nu weer niet zo lang en het was een staatspark, dus verharde wegen. Eenmaal bij de parkeerplaats van het visitorcentrum aangekomen verbaasden we ons dat we de Canyon al konden zien zonder dat we parkentree hoefden te betalen. MMM we zijn anders gewend, maar goed. 

Wij naar boven gelopen. een kort zeg maar holletje bracht ons weer in de OOOOhhh stemming. Het lijkt verdomme Brice zelf wel, Het was even mooi maar dan iets kleiner. Ach, wat malen wij daarom, het gaat toch om de kwaliteit en niet de kwantiteit, mmm waar heb ik dat meer gehoord. Het was voor, zeg maar onze begrippen, erg koud als je al 2 weken in de pak weg 95 graden rondwandelt en het is ineens 65. Dus het voelde s’winters aan, we zaten dan ook 3000 meter boven de zeespiegel. Das hoog. Heel vreemd is dan ook dat de boomgrens in Europa vele malen lager ligt dan hier in Amerika. 

Over bomen gesproken. Tijdens de rit viel het mij op dat de bomen zo goed als afgestorven waren. In beginsel had ik zoiets van, dit zal wel door de lava komen, want we reden als het ware over een hopelijk uitgestorven vulkaan. Overal lag lava gesteente om ons heen. Op een bord werd uitgelegd waarom die bomen dood waren, althans niet helemaal maar de takken vaak wel. Er is een torretje (een flinke plaag die bijna niet te bestrijden is), welk zijn larven legt in de oksel van de takken van de bomen. Deze oksel regelt nu juist de watertoevoer van stam naar takken. De larven houden dit transport tegen en dus verdorren de takken en de stam groeit vrolijk door. Het is trouwens wel een imposant en luguber gezicht, maar hoort ook wel een beetje bij de omgeving. Even plassen en dan weer verder. 

Ania wilde toch nog even met haar professionele camera foto’s maken, maar vroeg zich af of ze niet tegen werd gehouden als ze met de camera langs de pay loge zou lopen. “Payloge”? Oh kijk nou we hadden toch moet betalen om naar het viewpoint te lopen, Pfft krenterige Nederlanders toch. Maar goed het zij zo we hadden niet betaald maar daarom niet minder genoten lol. Geen prof foto’s dan maar gewoon de smartphone pictures en die zijn best goed. Ik kroop snel op de bijrijdersstoel en vroeg kwasie medelevend, “gaat het nog”, haha, gemene ik. Maar ze vond het niet erg om te rijden en dus bracht Ania ons via deze keer de snelweg waar we zelfs 80 mijl mochten rijden, netjes naar Vegas. Daar de vrachtauto’s hier ook dezelfde snelheid als de personen auto’s mogen rijden, op sommige plaatsen na dan, was er weinig oponthoud en waren  we ruim op tijd. 

Als je de bergrug die het dal vormt waar Vegas in ligt over rijdt, dan heb je een mooie uitkijk over een stadje in de verte die niet groter is dan Madurodam geheel omringt door bergen en dan moet je nog 14 mijl voordat je in de stad zelf bent. Cady even geparkeerd en ingeboekt in het hotel de 4 Queens. Ditzelfde hotel komen de motorrijders zaterdag aan dus ik hoef dan niet verkassen. We gaan nog even het Vegas leven verkennen maar nu in Freemont Street en niet op de Strip.

Fremont Street is Downtown en hier is het allemaal begonnen. Ook hier barst het van de hotels, casino’s, winkeltjes, attrakties en natuurlijk mensen, alleen allemaal wat oudbolliger dan al het moderne op de strip. Fremont Street heeft een half ronde overkapping waar elk uur een lichtshow wordt gegeven. Miljoenen lampjes zorgen voor een soort van scherm waarop dan beelden te zien zijn. De overkapping zal zo’n 200 meter lang zijn en een meter of 15-20 breed, dus een behoorlijk groot scherm. Als de show begint dan gaat alle lichtreklame van de hotels, restaurants en winkels uit en alleen de lichtshow is dan te zien. Vroeger toen er nog geen Phones waren maakten sommigen wel een foto van dit gebeuren. Maar als nu de show start stopt iedereen met lopen en zie je alleen smartphones de lucht ingaan. Ach ja tijden veranderen en ook nu weer zijn de chinezen kampioen.

Je ziet hier mensen van allerlei aard. Amerikanen zijn gek is vaak de opinie van de Europeanen, Maar ik vind ze dan juist leuk gek. De schaamtegrens ligt een stuk lager dan bij ons als je ziet wat deze mensen al niet doen om anderen te vermaken en ook dan nog wat geld te verdienen. Er loopt van alles rond, dikke, dunne, lange, korte, lelijke, mooie,  een kledingkeuze waarvan je denkt ….., goklustigen, alleen wandelenden, individuelen, groepen, families, clowns, in bikini, alleen een string, enfin het maakt allemaal niet uit iedereen accepteert elkaar en iedereen vermaakt zich daar. En daar gaat het uiteindelijk om. Er is direkt onder overkapping een Zipline aangebracht waar je van de ene kant naar de anderen kant over een kabel afgeschoten wordt dit kan zowel luggend als zittend. Ook dit geeft natuurlijk weer een vreemd idee, je loopt daar en er roetsen mensen over je heen. 

Lezers dit was de laatste blog, Voor ons zit het er helaas weer op althans eigenlijk voor Ania, want zoals ik al zei, ik ga een motortour maken met een groep motorrijders en kom dan pas over 14 dagen naar huis. Ik hoop dat jullie genoten hebben van de “korte” verhaaltjs die ik heb geschreven. Mocht het zo zijn dat er interesse bestaat voor de volgende blog die ik voor de motorclub ga schrijven, laat dit dan maar weten op mijn facebook, dan zal ik het adres van deze blog posten. 

Tot spoedig ziens