Dag 21 - de laatste lange rit

St. Louis, Missouri - 22 september 2013

Is me dat even een tegenvaller. Ania heeft de reis prima gepland en is er best lang mee bezig geweest. Ik bemoei mij daar eigenlijk nooit mee. Maar dan loop je wel het risico voor verassingen te komen staan. Gisteravond toen het zo gezellig was in Nashville zegt ze tegen me. “We moeten niet te laat naar bed gaan want morgen moeten we een flink stuk rijden”. “Mmmmm hoeveel dan”, vroeg ik nieuwsgierig. “Denk zo’n 500 km”.”Pardon”, u zei. ohoh, dat wordt automaat en weer de stoel op strandstand en verder maar hopen dat de radar op tijd reageert als we richting paal of berm rijden. Lag vroeg in bed hoor, en als ik vroeg zeg dan is het ongeveer 2 tot 3 uur. Das toch vroeg wees nou eerlijk. Wij op pad. En weet je, het ging allemaal prima hoor want ik zit jullie nu in het hotel in St. Louis te vertellen dat ik dus om ongeveer 2 uur naar bed ging. En het is nu 0:20 dus ook weer een mooie tijd. 

Zoals je zult begrijpen vandaag dus een lange rit, de tweede en de laatste die alleen maar is bedoeld om op de plaats van bestemming te komen. Er volgt er nog 1, maar die is leuker, want dat is een stuk van de route 66 en dan zie je ouwe dingetjus. Maar goed  de route van vandaag voerde ons door een schitterend stukje Kentucky, jawel Kentucky want we zijn weer van staat veranderd, inmiddels zitten we weer in Illinois. De route door Kentucky leverde ons een aantal Canyons op die in deze streek ook ooit zijn ontstaan er ligt bv. een Canyon genaamd “ Little grand Canyon”. Niet dat we ze gezien hebben hoor maar ze liggen er wel volgens de bordjes. 

“He, Ania, kijk nou, je hebt ook een eigen dorpje”. Ania was deze keer de plasgoot, kon ze mooi in haar eigen dorp doen. Even gootje zoeken, de enige beschikbare was Mac Donalds. Dus wij daar naar toe. En jawel we hebben nu voor de 2de keer deze vakantie een tjiesburger en een big mac op. En helaas hadden ze mijn favoriete milkshake niet meer de machine was keduk. Dan maar een Frappocino, die zijn ook lekker hier. 

Het eerste stuk was rijksweg, toen door dat mooie gebied, een aanrader voor Amerika reizigers, en toen weer over de rijksweg. Geeft me gelijk weer de gelegenheid iets te vertellen over vrachtverkeer. Deze zijn gelijk gesteld met de personen auto, tenzij het weer wordt aangegeven, dus de snelheid ligt als basis gelijk. Moet zeggen die monsters racen echt over de weg en het geeft een eng idee als je zo een wagen rechts voorbij rijdt als Nederlander. Maar het is dan wel weer zo dat je niet krijgt dat ze het verkeer ophouden zoals bij ons. Het gewicht van zo’n vrachtwagen zal nooit overschreden worden. Dus geen overbelading. 

Overal op de rijkswegen zijn stations met weegbruggen gemaakt en die moeten de vrachtwagens volgen dus controle is er altijd en je ontkomt er gewoon niet aan want als je doorrijd dan wordt je er gewoon even uit gelicht. Soms wordt zo’n wagen een aantal keren gewogen omdat hij dan net die wegen moet volgen waar die stations liggen. We zijn inmiddels in St Louis aangekomen een motelletje 8 gepakt. Redelijk schoon en netjes, dus geen klagen. Vanavond even Downtown bezocht, das wel dan weer 20 km verder maar wat is afstand he. Gaan we morgenochtend  weer heen, want we willen de ARCH gaan bekijken. Een poort van 200 m hoog die als symbool voor de burgeroorlog in de 18 eeuw hier geplaatst is. Verder even door de stad gereden, maar die is net als velen anderen op zondag avond uitgestorven, zeker geen New York waar het leven 24/7 doorgaat. Ik kijk nu achterom en ja hoor, ze slaapt dus tijd voor ikkuh om een kopie te worden. 

slaap lekke. tot morgen.