Viva Las Vegas

Las Vegas: 3 sep - 7 sep 2018. Overnachting: Treasure Island in Las Vegas

Tja Las Vegas, wie kent het niet en wat kan je daar dan over vertellen. Een stad die zich op de werelkaart heeft gezet door het grote vermaak en de talrijke casino’s, de verglichting en de vele mensen die zich vermaken met de eenarmige apparaten. Natuurlijk kan men er een oordeel over vellen, maar laten we eerlijk zijn de mensen hebben vertier nodig en dat kan je hier vinden in de meest ruime zin des woords.  

De Strip (zo wordt als het ware de hoofdstraat genoemd), is een vrij brede straat van enkele kilometers lang, waar aan beide kanten een massa aan hotels zijn gebouwd. Veel hotels hebben een thema zoals bv Venetia, Ceasar Palace, MGM en Excalibur. Deze gebouwen zijn vaak erg complex omdat er winkelcentra en vele restaurants aanwezig zijn. Hierdoor zijn ze dan ook vaak meerdere voetbalvelden groot en ook soms met elkaar verbonden door gangen. Om in te checken bij de receptie moet je altijd door de casino’s heen (dit zal een strategie zijn). Eigenlijk moet je dit met eigen ogen zien want de entourage is niet te beschrijven.Voor miljoenen erg vermakelijk en mooi en misschein voor anderen ver over de top. 

Wij hebben ons 3 dagen vermaakt met wandelen door de gebouwen en onze ogen weer de kost gegeven. 1 dag zijn we op een tourtje gegaan richting Ash Meadows National Wildlife Refuge vlakbij Death Valley en dat was te merken ook de temperatuur steeg gelijk van 80 graden (26 C) naar 105 graden (40,5), kun je nagaan hoe warm het is in Death Valley. 

We reden over een onverharde weg diep de desert in en kwamen uiteindelijk bij een soort van parkeerplaats. “mmm, Ania, Ik geloof dan we de enige sukkeltjes zijn die de warmte trotseren om naar wilde dieren te zoeken”. Er was totaal dus niemand aanwezig, tja dan hebben we lekker al die dieren voor ons alleen. Als er dan maar geen grote beren rondlopen want dan werken mijn Adidas vast en zeker.

We hebben een rondje gemaakt en ja hoor je raad het nooit, geen beest gezien. Ja die gaan bij die warmte ook niet op een strechbedje liggen wachten tot Ania en John een keertje langslopen. Nee deze plek was het niet waard om te bezoeken, ook het grote meer was niets bijzonders behalve dan dat het water echt zo clear als glas is tot op de bodem toe. “Kijk”, we zijn echt niet de enige die hier langs komen kwam ik achter. Zo jammer weer he, een leeg frisdranblikje verpeste gelijk weer de natuur, ach ja ze lopen overal rond hoor de antivuilophaalmannen. Goeie plek toch om je rotzooi te lozen, ziet toch niemand. 

Op naar huis (wat wen je snel aan een hotel he, ik noem het al mijn huis), door de toch wel schitterende desert, langs US 95. Als je binnendoor rijdt dan wordt je automatisch de bergen in geduwd en dus kwamen we uiteindelijk op een hoogte terecht van zo’n 2000 meter (Mt Charleston). “Kijk, daar is een overview (Desert View Point, maar even gestopt en inderdaad het was een view over en een mooie ook. We konden over het complete dal kijken waar ook Las Vegas in lag. Wat hier wel heel bijzonder was, was het feit dat in de jaren 50 dit dal voor nucleaire proeven werd gebruikt en daar men toen nog niet echt op de hoogte was van wat radioactieve straling met de mens doet was men zo dom om de overview waar we  stonden als uitkijk punt voor de nieuwsgierige bevolking te gebruiken. Het resultaat laat zich raden. 

Ania had gedreven door haar hobby (fotgraferen) een afspraak gemaakt voor een fototourtje in het Neon Museum. Een museum waar de reclame borden e.d. uit vroegere tijden werden uitgestald voor het publiek, de meeste waren ook met neon verlicht. Dit tourtje duurde vanaf 7 tot half acht s’avonds. En John dan?.  Welnu die was enerzijds taxichauffeur voor Ania en anderzijds de meest geduldige begeleider die er bestaat. Welke man wacht er nu 1,5 uur op een houten bankje op zijn ega haha.

Onze derde dag in Las Vegas was er 1 van, even relaxen. Alhoewel ik wel werd afgebeuld door Ania haar loopliefde, want s’avonds toch weer een flink eind gelopen door MGM, New York New York, Excalibur en Luxor.