Dag 12 - zand, zand en nog eens zand

Grand Haven, Michigan – 13 september

120 miles voor de boeg, dus Huraaay lang slapen, ja vergeet het maar, ik was gewoon om 5 uur wakker. Pokke vent die Klaas Vaak, te weinig zand gebruikt. En dat terwijl hier genoeg te krijgen is.  Maar goed dan maar even achter PC en wie weet zijn er nog vriendjes die met mij willen praten. Ania werd ook langzaam wakker een dan komt de Ipad te voorschijn. Even het nieuws bekijken en de route en dan hupsekeesie aan de slag. Wat een regen vannacht, dus even een kiertje gordijn gelicht. Mooi weer, gelukkig korte broek aan. Ja vergeet het maar het is 55 graden dus brrr. Lange broek aan. Ontbijtje in motel en dan op weg naar….. Jawel, Holland. Er zijn zoveel Nederlanders ooit geëmigreerd  dat veel plaatsen hier de Nederlandse namen dragen. Maar voor het zover is dat we daar zijn gaan we eerst nog wat andere bijzonder mooie plaatsen bekijken.

Richting Silver Lake. Zullen we de snelweg nemen offuhhh… eigenlijk een overbodige vraag want rijden op de snelweg kan ik nog genoeg ik wil Amerika zien toch. Maar als je binnen door gaat raakt (t)dommetje behoorlijk in de war, die snapt er soms niks van, stuurt  je gewoon een trailerhelling af het water in. Dus dan komt Ipad mini tevoorschijn en die pakt de kleinste onverharde wegen op. Slinger, slinger, bergie op bergie af, tussen bomen en af en toe het platte land. Soms water links dan weer rechts of beiden en rijd je op aan smal stuk land. Mijn god wat zijn die meren groot, je komt er gewoon niet vanaf. Onderweg zegt Ania - ”Weet je, er is bij Silver Lake een mogelijkheid om met Jeeps, Trikes of andere terreinvoertuigen door de duinen te rijden”. Pfft weer zand. Gaat weer tussen mijn tanden zitten. Maar toch we gaan erheen, even kijken wat het is.

We rijden door het dorpje Mears en aan de andere kant komen we een groot veld tegen waar een festival plaats vond. Amerika is sterk in dit soort festiviteiten, dus wij nieuwsgierig. Maar eerst even de tour bekijken. Rechtsaf langs het meer. Die weg liep dood…. Je raadt het nooit…..tegen wand van zand. Die naar later blijkt per dag soms een paar cm verplaatst door de wind die het zand doet opwaaien. Er stonden wat huizen naast maar die waren ons inziens verlaten. Foute richting de tour zit aan de andere kant van het, in dit geval meertje, zo groot als het Brielse meer. Dan maar even de andere kant op. En ja daar zagen we de Macwoods Dune Rides, kijk even bij: http://www.macwoodsdunerides.com

Een Jeep voor 15 personen die je naar later bleek als een soort rollercoaster (achtbaan) door die duinen laat “vliegen”. Een ervaring die ik niet had willen missen. Dus wij maar geboekt. Voor een prijsje van 17 dollar per persoon weet je alles en zit je 40 minuten in dat zandverslindende apparaat. We hadden bijna een private voertuig, 3 ouwe dametjes (ik heb deze vakantie wat met oud lol), en een stel met 1 kind voorin met daartussen 2 rozenburgers. De zit in het voertuig  is prima, de uitleg is primader en de rit is het primaast, lol, oftwel great,  greater,  greatest. Na afloop weet je waar die hoop zand vandaan komt en waar die hoop zand ook naar toe gaat, behalve dan hetgeen in je kleren zit en tussen je tanden. En ik moet zeggen , het is… echt, echt… veel mooier als wat we gisteren zagen. Maar het was wel een beetje brr koud, wat een wind in die duinen. Maar we hebben het doorstaan.Bekijk de video's.

Nu even het festival bezoeken (Apple & BBQ Festival). Auto op een terrein ernaast en wij het veld op. Camera in de aanslag. Welnu wat we nu weer meemaken… dat kan alleen in Amerika . Er bleken barbeques te staan van gigantische omvang. Allerlei verschillende campers, caravans, pickups en andere voertuigen, waarvan soms de halve camper of hele aanhanger als barbecue was ingericht. BBQ voor wel 100 personen tegelijk. Wat is dit dan ? we lopen tussen de BBQende mensen door en spreken een paar lachende dames aan. “How are you”, was deze keer onze vraag, haha we waren ze voor, die Amerikanen. We begonnen te praten met de ladies en werden ook gelijk voorgesteld aan de mannen die natuurlijk aan de BBQ stonden te sleutelen. Wij komen uit Holland. O, ik ook zei  1 van de ladies. Huuuh, oh shit natuurlijk dat plaatsje even verderop heet Holland. Ja maar wij moet met het vliegtuig en jij niet denk ik. Ze vertelde dat haar man ook “really Dutch” is, maar dat is tie alweer vergeten zolang woont hij al in het land met de vele sterren. Toen we vertelden dat we het klompendansen wilde gaan bekijken omdat we dat eigenlijk in Nederland niet echt kennen, althans niet populair is, vertelde ze dat zij zich zelf ook elk jaar een keer verkleedt als boerin en enthousiast aan het dansen meedeed. We kregen nu te horen dat dit BBQ festival, een soort van wedijveren is met professionele BBQers, dus eigenlijk mensen die voor hun beroep een catering hebben of iets dergelijks. Maar op een ander tijdstip dit weekend komen ook de amateurs aan de beurt. Haha, amateur BBQers, zou iets voor mij kunnen zijn, denk dat het allemaal vleesaanbranders zijn, hoe verzin je het. Ook was er een appelfestival nog dit weekend, dan worden natuurlijk de lekkerste en grootste appels gejureerd.

Maar wat dan met die BBQs?. Welnu het gaat niet om wie de grootste heeft, niet lachen jullie daar thuis nu, maar meer om wie het lekkerste kan bakken en braaien, vertelde ze verder. Vanacht om 2 uur beginnen we met de strijd en dan krijgen we doggybags (platic doosjes om het vlees in te doen), die moeten dan gevuld worden met 6 stuks verschillend soorten vlees. Je wilt niet weten hoe de hemel er dan uitziet, die is volkomen grijs van de rook en als dan het licht erop schijnt lijkt het of het gaat regenen". Uhh onze gedachten over milieu, haha, hebben we maar niet uitgesproken. Ach zelf ben ik ook niet voor die onzin over dat overdreven zinnige leven van nederlanders, maar wordt er toch wel door beinvloed. Dat wordt dan gejureerd en wordt een trofee uitgeloofd. Ach leuk en het is reclame voor je bedrijf natuurlijk, net als de sticker van de smaakpolitie toch. Even ons praatje afgerond en onze weg weer vervolgt nadat we toch even een stukje vlees geproefd hadden, sorry ik geproefd had, Ania is vegetarisch, dus die werd bijna afgeschoten  toen we dat vertelden. Niet om over naar huist schrijven dat draadjesvlees, dus ik zeg er niks meer over. Bah.

De weg op binnendoor weer. Slinger , slinger. We kwamen Grand Haven binnen (http://www.visitGrandHaven.com), een plaats die al een beetje Hollands aanvoelt, vanwege de naam. Hier even een motel opgezocht, we zitten in een Rodeway Inn motel.  De zaak geboekt voor vannacht en toen Dowtown in. Een leuk en nette plaats met een knus maar modern centrum. En….. ja hoor een festival. Even informatie inwinnen. Een Zalm festival, pfft houdt dat nu weer in? We zien wel, eerst even de Washington Avenue in, die hebben ze in elke stad wel, net als bij ons een hoogstraat of kerkweg. Een niet al te lange winkelstraat met aan beide kanten echt typisch Amerikaanse gebouwtjes, veel winkeltjes, die zoals in veel steden nog laat open zijn. Wij even een kado gekocht voor een collega die in oktober met pensioen gaat, zeg niet wat, misschien leest hij wel mee lol.

Nu even festival bezoeken, maar wij zunnige Nederlanders eerst even vragen wat het inhoudt want het kosten ons 10 dollar per persoon. Aan de hand van de uitleg besloten om niet naar binnen te gaan. Het blijkt een Zalm eterij te zijn meer niet, tja en als je vega bent dan wordt zalm eten zo wie zo geen feest. We konden er vrij omheen lopen en foto’s maken en filmen, dus geen probleem. Even praatje gemaakt met een staff member . Zij vertelde dat het een geslaagde dag was en het weer uitstekend. Toen ik zei dat ik net een iglo had gezien en een eskimo had zien lopen begon ze te lachen, die kende ze nog niet hoor, haha. We zijn maar een restaurant ingedoken om onze avond maaltijd te voldoen en daarna naar een voor Grand Haven typische attractie te gaan kijken.

Men heeft een tribune gebouwd aan een rivier, waarvan we ons al afvroegen waar die voor diende. Het bleek dat aan de overkant een waterfontein spektakel plaats vond om klokslag half negen. Nu kennen we de fontein in Las Vegas, dus het moet wel erg mooi zijn willen we ervan onder de indruk raken. Plaats op de tribune, video en fototoestel in aanslag. Heb ik na veel pijn en moeite mijn camera op nachtopnamen gekregen (moet toch eens de gebruiksaanwijzing goed doornemen), nee lopen die ka.uu.thee Amerikanen door mijn beeld heen, en niet 1 keer, niet 2 keer, nee ik zag alleen maar poppetjes in beeld en dat water maar stromen aan de overkant. Ik zat te schelden in het Nederlands (snappen ze toch niet lol) en heb de moed opgegeven. Vanaf nu verklaar ik Amerika de oorlog.

Slaap lekker tot morgen