Dag 14 - wederom een rijdag.

Indianapolis, Indiana - 15 september 2013

Van de kou naar de warmte. Huraay we verlaten het meer en gaan verder richting zuid, Indianapolis staat op de lijst. Zo’n kleine 400 km zuidwaarts ligt die, bekend van de autoraces, stad van ons verwijderd. Dus als het goed is wordt mijn blaas weer rustig. 400 km dus, maar wat betekent hier afstand. Het weer zat voor het eerst tegen, flinke wolken en vannacht flink geregend, het was ook behoorlijk kil, de temperatuur was ook behoorlijk aan het zakken. En het weerkanaal op TV voorspelde niet veel goeds rond het meer. In het zuiden zou het beter worden, ja zelfs weer boven de 80 graden, dus rije met die tuffer. Ons  Comfortabel voertuig ingedoken, de heater op high, weer de strandstand en op weg.

We zijn gestart op de Highway en zouden wel zien waar het interessant is om er vanaf te wijken. Deze rit geeft mij gelijk weer eens de gelegenheid te vertellen welke verkeersregels en tekens afwijkend zijn. Als je zoals zovelen in Nederland doen, op de linkerbaan blijft rijden dan moet je niet schrikken als er ineens een voertuig rechts voorbij komt scheuren zeg maar. Dit is bijna overal toegestaan, tenzij wordt aangegeven dat het dan weer niet mag. Het grote voordeel is dat je een baan kiest waar je eigenlijk niet vanaf hoeft te slingeren en de files op de linkerbaan niet groot worden. Verder is de hoogste maximum snelheid  70 mile (110 km ongeveer). De verkeersboetes kunnen oplopen tot 1000 dollar als dit wordt overtreden. Iedereen houdt zich hier redelijk aan. Rechtsaf slaan bij een rood verkeerslicht altijd toegestaan vermits er natuurlijk geen verkeer aankomt en het is aangegeven dat  het niet mag. Voetgangers zijn heilig, als je bij een oversteekplaats aankomt is voorzichtigheid geboden. Bij scholen en schoolbussen moet weer langzaam gereden worden tijdens de periodes van start en uitgaan van de school, dit wordt aangegeven door knipperlichten. Een school bus heeft en stop bord naast de chauffeur buiten de wagen en als die uitgedraaid staat mag je hem niet voorbij gaan. Vaak zie je midden in de rijbaan een baan afgezet met gele strepen deze baan mag alleen bereden worden als je ergens wilt afslaan. Verder wordt vaak op de grond en boven de weg op een bord aangegeven dat een baan alleen voor afslaand verkeer is bestemd. Er zijn veel zaken die aan de eigen verantwoording wordt overgelaten.

Zelf heb ik niet het gevoel betutteld te worden zoals bij ons vaak wel het geval is. Zo dat was het even, we zijn inmiddels na een lange saaie rit tussen Mais en graanvelden in de buurt van Indianapolis aangekomen. Onderweg nog een paar leuke oude Amerikaanse voertuigen zien rijden. Van die Oma Duck karretjes, denk dat ze wel bekend zijn. Toen we de statengrens Indiana en Michigan waren gepasseerd kwamen we een dorpje tegen Michigan City genaamd. Een stadje van die naam in een andere staat lokt uit om even een kijkje te nemen, dus er even doorheen gereden.

Maar goed we zijn nu dus in Indianapolis aangekomen en hebben geboekt in het Sleep Inn hotel. Hoe toepasselijk kan je een naam verzinnen om te overnachten. Het is wel een wat meer Chique hotel, dus de prijs was ook een beetje boven ons budget, maaaaar.. Ania is gek van coupons sparen en dat is ook weer typisch amerikaans, dus gevolg, de prijs bleef binnen ons vermogen door het inleveren van de coupons. Jawel krijgen we ook nog kamer 100, mmmzou dat door die coupons komen lol. Hoop wel dat er dat toch ook een bed in staat en niet alleen….. , maar nee een gewone kamer en schoon das toch zeker ook belangrijk. We zijn Downtown weer even gaan bekijken en natuurlijk de maagjes even vullen. Aan parkeren is geen tekort aan in deze stad, echt op elke hoek is een parkeer garage te vinden. Een parkeer garage inrijden ok, maar om er dan te voet uit te komen als het ook nog eens aan een gigantische Mall vast zit is een ander verhaal. We wisten echt niet uit dat winkelcentrum naar buiten te komen. Dus maar even een security vragen. Komt er 1 aan gestrompeld, ja wel gestrompeld. De goede man zal wel iets aan zijn benen mankeren. Of hij is te zwaar beladen. Een security in Amerika is voorzien van de nodige metalen gereedschappen aan zijn riem, waaronder dus ook vaak een wapen. “Sir, can you tell us how to get out of here”. “Ow, wel that’s a long way to walk, but I can you show a little secret, come with me”. Hij voorop, even via zijn portofoon iemand opgeroepen, waarbij ik zoiets had van mm, gaat tie ons helpen of worden we ingerekend. Maar nee hij bracht ons keurig netjes naar een dienst in. cq uitgang. Tks sir.

Zo nu op weg naar een restaurant The Old Spaghetti Factory genaamd. Een pracht van een restaurant. Een omgebouwde fabriek en als je het over een fabriek hebt dan praat je niet over een winkeltje. Een flinke jongen dus, sjiek de friemel uitgerust. Maar de prijs was niet sjiek, voor een bedrag van 26 dollar hadden we 2 maaltijden, een apetizer, entree en desert en als verassing mocht ik ook nog mijn drinkglas behouden. Oh ja, over drinken gesproken. Sodawater met vanillamelk, wat een combinatie, maar wel een aanrader , het is gewoon lekker. Maar voor die prijs moet je bij ons flink zoeken denk ik. Na de maaltijd nog even rondgelopen. Wat een pracht centrum heeft deze stad. Ok hoge gebouwen, maar alles mooi verlicht, vreselijk veel barretjes en uitgaansgelegenheden, schoon en verzorgd. Het is wel niet zo groot als Manhattan New York maar wel veel schoner. NY is een vieze stad.

De auto gepakt en nog even rondgereden. Als je alles lopend wilt zien heb je aan een avondje niet genoeg. Er steekt een man over voor mijn auto maar haalt het verkeerslicht niet, ik had groen en hij had inmiddels rood, hij stond nog midden op de brede rijbaan, tilde zijn handen omhoog en had zoiets van shit wat nu. Ik ben een aardige kerel met een heel groot sociaal gevoel. Had die vent gewoon uit zijn schoenen kunnen rijden haha. Maar zoals ik al eerder vertelde, voetgangers zijn min of meer heilig. Dus ik gaf aan, loop lekker verder ik wacht wel. De man zakte zowat voor mijn auto door zijn knie-en, handen gevouwen en bedankte mij vriendelijk. Ach ja zo zijn ze hier. Overdreven? Mmmm mischien, maar het getuigt er toch van dat men elkaar dankbaar is. We hebben besloten hier 2 overnachtingen te boeken, zodat we morgen het Autoracecircuit kunnen gaan bekijken en wat misschien nog meer?  Tot morgen.