Dag 5 - geboortestad van Sundae ijs

Green Bay, Wisconsin - 6 september 2013

07:30 uur, de wekker gaat af maar ik hoorde hem niet. Normaal gesproken ben ik voor die tijd al wakker maar nu even niet, zou ik dan zo versleten zijn dat ik nu langer slaap? Ach maakt het uit, goed geslapen dus. Ik moet zeggen dat de bedden hier in de motels overduidelijk niets te wensen over laat. Even een Super 8 ontbijtje naar binnen gewerkt en op weg naar Kenosha Park. Dit park ligt op het noordelijkste punt je van een schiereiland in Wisconsin, ' Door County' genaamd en is zo’n 250 km van ons verwijderd. Heen en weer dus 500 km, pfft , alsof dat ver is voor Amerikaanse begrippen.  Voor degenen die hier iets over willen weten, hierbij de link: http://www.co.door.wi.gov/

Er zijn 2 wegen daar naar toe, Nee, niet gelijk zeggen, zeker 1 voor heen en 1 voor terug, nee er zijn gewoon maar 2 manieren om er te komen. Dus wij de rechter gepakt, een weg die ons door een “Limburgs” landschap voerde, ja  Anita, Limburgs, Lol. Weilanden en bossen af en toe heuvelachtig en dan weer bebost. Mooi maar niks bijzonders. De staat Wisconsin waar we dus nog steeds in reden drijft op de landbouw, maar dan wel op de Amerikaanse manier, eigen silo’s en vaak ook eigen verwerking.

Volgens de gegevens op internet was er een plaatsje genaamd Two Rivers halverwege, dat claimt de geboortestad van het alom bekende Sundae ijsje te zijn. Ja hoor, eerst zien dan geloven. Eerst maar eens zoeken waar we moesten zijn. Ania was een gebouwtje ingewandeld, waarschijnlijk een vrouwen-clubje waar 3 oude wijvekes bij elkaar zaten. “oh, yes, we know where you have to be”, dat zeggende, wees 1 van hen de richting op waar we net vandaan kwamen en dat bleek een parkje te zijn. Central Park genoemd op nog geen 50 meter lopen van waar we nu stonden, geheel over het hoofd gezien. Welnu we hebben gezien, …..de borden, het verhaal en de uitleg waarom, dus nu moet we het ook maar geloven. Het ijsje stamt dus uit 1881. Dus Mac Donalds weg wezen, het is helemaal niet van jou. Even een paar plaatjes geschoten en toen weer door.

“Ik moet even pauzeren en toiletteren”, zei Ania. .......Plekkie zoeken. ........Stukje verder en plots,”Ja hier”. Zo behoedzaam als ik kon maar wel met een flinke slinger reed ik een oprit op. Edoch er lag een fototoestel los in de wagen die dus zoiets had van, ik blijf lekker niet liggen op mijn plekkie, dus vloog deze over geheel de achterbank en belande uiteindelijk op de bodem van ons voertuig. Ooooow, wow nu bleek dat ik niet de eerste liefde ben, maar na het fototoestel op de 2e plaats ben beland. Ania was even niet tevreden over mijn rijgedrag en liet dit ook duidelijk merken. Maar John liet zich ook niet helemaal onbetuigd en nu komt ze alleen naar Nederland terug hoor want de tegenspreker is net meer. Maar goed ook dat probleem werd weer opgelost en de foto’s kunnen nog gemaakt worden. Nu plassen en dan weer verder.

De rit voerde langs schitterende huizen,  die Ania deed denken aan de oude TV serie van Murder She Wrote, dus ook die werden op het digitale kaart gezet. Zo af en toe kwam er een lucht de auto inzeilen, die verdacht veel lijkt op marihuana. Als een skunk aangereden wordt dan laat hij even zijn vocht los, of hij het nu wel of niet overleefd maakt niet uit. Die lucht komt je ruim tegemoet. En inderdaad het lijkt op het ons bekende rookgenot.

Oh ja lezers tussendoor even iets over de medisch wereld hier, want John had een wondje opgelopen in het vliegtuig, direct naast zijn nagel. Welnu de nagel deed dus pijn in dat wondje en het begon aardig te ontsteken. Ooit eerder gehad en dan was de remedie, nat houden dan verdwijnt het wel. Maar deze keer even niet het is nu vrijdag en het is nog niet weg. Nu wil het geval dat er in de supermarkten vaak een apotheek afdeling is bij de luchies en de zeepies. Die apotheek heeft dan weer een loket, we zullen het “consultation” noemen oftewel er komt dan een witjas naar je toe die je min of meer snel helpt en een diagnose stelt. Het kan ook de vakkenvuller zijn hoor want hij weet heel snel welk middel goed is en waar het ligt, dat bleek voor mij een zalf te zijn met antibiotica, pfft dat mogen ze in Nederland echt niet zonder recept verkopen. Nu maar hopen dat het helpt want het zit aardig in de weg.

Helaas zijn we niet tot het park gekomen, we stoppen misschien te veel of besteden te veel tijd aan andere dingen. Ongeveer 30 km voor het einde zijn we, na even een barretje bezocht te hebben de terugweg ingeslagen en ja je raadt het goed de andere weg, die naar bleek vele malen mooier was. Prachtige huizen en natuur, vaak met utzicht over het meer. En Ania maar zwijmelen over Mevrouw Fletcher, ik haat dat mens.  De nodige standjes werden aangenomen. Standjes ­? ach weet je als een fotograaf foto’s maakt dan wringt hij/zij zich in all bochten om het plaatje zo leuk mogelijk te maken.

Zo werd er ook even plaatje gemaakt van een boothelling , wow daar kunnen ze bij ons een voorbeeld aan nemen ( zie foto) een publieke helling volledig van beton, steigers ernaast , dat zie je helaas niet bij ons, je mag nog blij zijn dat er uberhaupt een helling is.

“ Koffie, Koffie”, zei duimelot, “ Waar zullen we het halen?”,  vroeg lange Jan. “Bij Macdonalds”, zei middelving, ” is dat dan te zuipen”, vroeg ringeling, “Ja wel, daar is het nog te slurpen “, zei het kleine ding. Goed advies, dus even Mac opsporen, haha opsporen; das niet nodig in Amerika, die zit op elke hoek. In de Mac zitten net als bij ons, tuurlijk de jonge mensjes lekker bij elkaar te keuvele en lachen en weet ik wat dies meer zij. Pak weg een jaar of 16 ouder toch zeker niet. Maar ze reden dus wel in een auto weg met een chauffeuse die ik nog geen 14 had geschat. Ja dat kan ook hier, jong geleerd oud gedaan zullen we maar zeggen. Maar het gekke is dat het verkeer echt , echt, zeer gedisciplineerd is en ook deze jonkies dus.

Voor de laatset keer deze trip achter het stuur gekropen. Stoel op strandstand gezet, automatische piloot aan, voeten lekker vrij van de pedalen, benen strekken, tenen bewegen tegen stijfheid en hup hotel kom maar op. Eenmaal in Green Bay aangekomen, motel Super 8 weer ingeboekt en even dinertje bij Italiaans restaurant gegeten. Slaap lekker.