Dag 8 - koel helder water

Saint Ignace, Michigan - 9 september 2013

09:00 uur zou het open gaan, .....de kliniek, maar ga ik er wel naar toe? was de vraag aan mijzelf. Twijfel, twijfel, ....haalde het verband weg en de twijfel was weg. Bagger aan mijn vinger dus op naar de kliniek. Ze noemen zo soort kliniek een “walk in clinique”, dus kwestie van naar binnen lopen en zeggen wat je mankeert en je staat dan zo weer buiten. Ja, ja, wat dacht je wat, je loopt wel makkelijk naar binnen. Hello, how are you? - tja deze vraag zou ik  nu eigenlijk met, “slecht”, moeten beantwoorden, maar zo hypocriet als ik ben op zo’n moment - fine, tks, standaard weet je nog. Het verhaal vertelt, ...ik ben op vakantie.....bla bla. “ Ok, wel you can wait there and pls fill in these forms. Zou dat bij ons anders zijn voor touristen? Enfin, alles ingevuld en na enige tijd kreeg ik te horen, sorry, maar we kunnen de kosten niet van uw insurance  declareren, dus moet u contant betalen. 

Als ik het niet dacht, “wat is de schade”, en toen pas werd er gevraagd, “wat mankeert u”. Ok zal even mij verband afleggen. Er kwam een lijst tevoorschijn met prijzen en behandelingen. Als een start wordt dat 135 dollar. Pfft das alvast in de doktersknip dus en nu nog de behandeling. Maar de keus is niet moeilijk. Zonder vinger straks het vliegtuig in of betalen. Nog even de wachtstoel gebruiken. Even later een schoon wijveke. “John”, kwam er spontaan uit haar mond. Ik was aan de beurt dus. Ja er was niemand anders dus moest ik wel John zijn. Bij binnenkomst eerst op de weegschaal. mmmm, zouden ze het gewicht van de ontsteking willen weten?, dus eerst wegen dan snijden en dan weer wegen. Ik zeg niet wat die weegschaal aangaf maar schrok me te pletter hij stond op 200 en nog wat. Alleen voor dikkertjes dus. 

Volgende stap was mijn bloeddruk. mmm te hoog, Ja hallo zo’n leuke dame dat kan niet anders toch. Maar tja ik werd wel verraden door mijn bloeddruk dus, want Ania zat ook bij me in de behandelkamer. Met schaamrood op mijn gezicht werd er verder over de vakantie gesproken en raad eens.... de lady was ook weer in Holland geweest. Aansluiten bij de 300.000.000 anderen. De dokter kwam even later binnen met de laptop onder zijn arm die de verpleegkundige daarvoor had meegenomen. Spelletje zeker? lappie wisselen op de gang. Enfin mijn gegevens werden opgeroepen en de dokter, een redelijk aardige man, maar wel een dokter. Je kent dat wel, afwezig niet luisteren en z’n eigen wereldje beleven. Ik wilde bijna vragen of ik dokter House niet kon krijgen. Belangstellend als hij was, kreeg ik 2 opties, er was een stukje nagel onder mijn vel gegroeid volgens zijn deskundige mening. Dus prikken snijden, snel beter, of 10 dagen antibiotica pillen en heet sodawater. Ik koos voor pillen slikken, ja dag, ga een hoofdprijs betalen voor zijn snijgedrag. Hij lekker mensen pijn doen en ik ervoor betalen nee dank je. dan maar 10 dagen met mijn middelvinger omhoog. Mijn gegevens aanvullen in de lap en dan naar de apotheek. 

Nu bleek waar de lap goed voor was. Mijn medicijnen gingen via het heelal naar de apotheek toe. Maar dan moet die Ka Uu Thee lap wel mijn gegevens accepteren. Uiteindelijk lucky shot en wij hop naar de apotheek. Bij de balie van de dokter nog even onze knip openen. Ow, wow het was maar 99 dollar. Gelukkig maar, stel je voor dat het er 100 zouden zijn. Eerst nog even langs de koffieshop koffie halen. De apotheker had alle begrip voor mij, maar vroeg wel waar ik woonde. “Holland”, was mijn antwoord. Oh wow dan heb ik een probleem was zijn antwoord want dat kan ik niet invoeren. Ok ik doe wel het adres van hier invullen. De pillen werden over de toonbank geschoven. 

Weer 18 dollar armer, wij de deur weer uit op weg naar KICH-ITI-PIKI, ja jullie dachten zeker dat ze alleen in China kreten uitstoten, nou die indianen vroeger konden er ook wat van. Het betekent niets anders dan The Big Spring. Een doodlopend kleine baai, waar het water zo helder als glas is en je meters diep kan kijken en dus ook de vissen ziet zwemmen. het heeft een groenige kleur en als je niet weet dat er een wateroppervlak is zou je je aardig kunnen vergissen in de diepte. Het is daar zon 15 meter diep en 70 meter breed. Het gekke is dat een eindje verderop het water overgaat in een troebele rivier, die op zijn beurt dan weer uitkomt in een groot meer. Waarschijnlijk is het geheel vulkanisch en daardoor stroomt er per minuut 60.000 liter water van onder uit de bodem het meertje in. De fotografe is weer lekker bezig geweest met haar liefde en ik heb wat video filmpjes gemaakt. 

Op naar St. Ignace, een plaatsje. 130 miles zuidwaarts weer aan het Michigan Lake. Dit was voor vandaag onze eindbestemming. Dit plaatsje staat bekend om een brug die aangelegd is tussen het Huron meer en Michigan meer. Als deze brug er niet zou zijn dan moet je zo’n 1000 km omrijden, dus niet onverdiend deze brug. Verder is het een toeristen plaatsje waar veel aan watersport wordt gedaan. Onderweg kwamen we een bord tegen waar op stond, Lake McDonalds, wat is dat nu weer. Heeft Mr Donald nu echt Amerika in handen. Eerst claimen ze al het vee, dan weer een IJsje en nu zelfs een heel meer. Dus pas op mensen als je denkt bron water te drinken van Mac. Het zou wel eens uit dit meer kunnen komen. 

De weg was weer recht maar wel door de bossen en erg mooi rijden, volkomen alleen en af en toe na minuten een auto, maar verder geen file, Mireille. Oh, ja lezers, we hebben dankzij de  AT&T provider gewoon internet op de ipad, soms even niet als we weer te ver van de mensheid af zijn. Maar zodra het er wel is kan Ania op facebook neuzen en dan dus zien dat mijn dochter lief in de file stond. Tja dan kan ik het natuurlijk weer niet laten een plagend plaatje te sturen waarop totaal geen auto voor of achter ons is. Ruilen ? is dan mijn tekst. Sorry schat, zal me verder wel gedragen. Wat is de wereld klein geworden met internet. Zo we hebben bijna de westkust van Michigan Lake achter de rug, we zijn nu aan de noordkant en gaan morgen even op een eiland een fietstochtje maken. En dan over de oostkant weer naar beneden.

Het verhaal is deze keer niet zo lang gelukkig, anders zouden jullie wel eens niet meer willen lezen.

Trouwens kom ik geloofwaardig over als ik zeg dat die dokter nog beter is als House, de wond doet na 2 pillen al duidelijk minder pijn.

En Monique ik ben niet jaloers hoor, dat woord ken ik niet en trouwens weet je hoe lenig je moet zijn en hoeveel geduld je moet hebben om de omgeving te digitaliseren. lol.

Helaas heb ik maar 2 antwoorden gekregen op de prijsvraag, dus wordt een goeikope verassing voor mij. Maar helaas met ik wel zeggen dat beide antwoorden vreselijk fout zijn. mijn schuld hoor, ik heb mij mis geteld. Het waren maar 147 treden. Dus nu moet ik mijn schuld vereffenen. Beide dames krijgen een verassing. Eerlijk is eerlijk.

Nog even vraagje, willen jullie mij geen zeikerd noemen, Ania loopt nu niet anders te roepen. Ze heeft nu nog een liefde. fototoestel nr 1 het woord zeikerd nr 2.