Dag 9 - Overnachting te Madison, een herhaling van belevenissen

Ssst niets zeggen, ik kijk zelf wel achter de gordijnen.  Mmmmm, ja hoor een wolkendak, maar met een positief tintje, het is wel droog. Het Amerikaanse ontbijtje weer even onze slokdarm laten aantasten en hoppa de auto in. TJ. Max wist al dat we er aankwamen, de deuren stonden al open. Koffertje uit het rek. denk denk denk…. nee deze is het toch niet. Onverrichte zaken stapten we weer in de auto op weg naar Chicago.

Good Bye Twin cities, we are on our way to Three Cities. Minnesotans die buiten Minneapolis en Saint Paul wonen, welke aan elkaar vast liggen, voelen zich nauw verbonden met beide steden dus is de naam ontstaan van Twin Cities. De Three Cities is de regio die bestaat uit de steden Kingsport, Johnson City en Bristol. Deze steden nauw naast elkaar in Tennessee op halfweg onze trip en waar een vriend (RIP) en vriendin van ons woont.

De rit zal tot de overnachtingsplaats in Madison zo’n kleine 450 km zijn, dus stoel op de relax stand het nodige voer en drank op de achterbank. We hebben een klein koeltasje gekocht om onze drank koel te houden, altijd handig zo’n ding. Maar vandaag kunnen we beter de drank gewoon buiten het raam hangen, want het is freezing koud, 4 graden. My goodness wat is er gebeurd met het klimaat, om deze tijd moet het minstens 15 graden zijn ook in dit gedeelte van Amerika. Wij rijden op de 38 graden breedte. Dit ligt zo’n beetje op dezelfde hoogte als midden Spanje en midden Italië, dus subtropisch. De airco wordt op de warme hig gezet.

De route leidt ons vandaag geheel langs de Mississippi rivier. Deze vindt zijn oorsprong in het Itascameer in Noord-Minnesota. Best wel een lange jongen want uiteindelijk strand hij in de golf van Mexico bij New Orleans. Een rivier die de 2 staten waar wij rijden van elkaar scheidt als grensgebied. Minnesota en Wisconsin worden hier uit elkaar gehouden. Wij rijden afwisselend langs beide oevers in beide staten. De recensies schrijven dat zowel in Minnesota als Wisconsin de scenic het mooiste is, dus dan is het moeilijk kiezen maar  er bestaan een groot aantal bruggen zodat we regelmatig konden oversteken.

En inderdaad de route was schitterend aan beide zijden. De rivier is een wilde stroom met vele kleine eilandjes waar alleen maar bomen groeien en zelfs hele stukken rivier staan vol met bomen. De rivier is niet te bevaren vanwege de ondiepe delen en is soms heel breed tot heel smal, dus echt een wild natuurlijke stroom. Door de hoge waterstand hadden we wel het idee dat hij op sommige plaatsen buiten de oevers stroomde. Dus al met al een prachtroute. “he Ania, kijk nou daar, krijg nou ti…., is dat niet een Amish koetsje. En daar nog een”. We zitten toch wel goed, die lui horen toch in Pennsylvania thuis. Daar is een heel gebied vol met die Amish sekte.

Amish zijn mensen die geheel volgens de natuur leven, dragen een klederdracht en leven heel sober maar wel respectable en dringen niemand wat op. De kinderen krijgen op 18 jarige leeftijd de keus om in de sekte te blijven of uit te zwerven naar de wereld. Ze mogen dan bv naar New York toe en mogen zich uitleven. Bevalt het, dan mogen ze nooit meer terugkeren en bevalt het niet dan moeten ze voor eeuwig terugkomen. Auto rijden doen ze niet, ze verplaatsen zich met een speciaal gefabriceerd koetsje met een paard ervoor. En de Amerikaan trekt zich van deze mensen niets aan, ze zijn gewoon geaccepteerd ook al rijden ze irritant met hun koetsje op de snelweg.

De rit was een mooie rit met regelmatig een pauze om de nog steeds lekkere Starbucks te proeven of een tonijn flatbreadje te verorberen. Soms waren we aardig van de buitenwereld afgesneden en dan weigert de Skyroam, dus geen internet en ook geen administratie dus. Maar niet getreurd we kwamen zo wie zo leuke bijzonderheden tegen zoals.

We reden door Fountain city. ”Wat is dat nu, een rock in the house”, Ania zag een bord staan waarop werd aangegeven dat er een rots in een huis lag. Maar natuurlijk reden we te hard en er dus voorbij. Even keren en dan het terrein op gereden. Mmmm woont hier nu de tokkies? Mensen wat zag dat er uit en het leek inderdaad alsof er mensen in woonden en hoe? Nee, ik ga dat niet uit leggen want dat is niet uit te leggen, wat een puinhoop maar goed voor 2 dollar zouden we een kijkje kunnen nemen in een slecht onderhouden tuin waarin een een rots van 55 ton die in 1995 van een helling was afgerold en in de master bedroom terecht was gekomen.

Snel op afstand een plaatje gemaakt en weg wezen hier brrr vlooien!! haha. We naderden een plaatsje La Crosse genaamd en met een rustieke binnenstad. We zijn hier langzaam door heen gereden totdat er links van ons een rijtje pelikanen stond. Oh wacht die zijn opgezet en telkens anders gekleurd, Een mooi kunst object van een kunstenaar uit 2008 en op elke pelikaan een geschilderde afbeelding van de Stad.

“Hmm, een six pack, dat wil ik zien”, zei Ania nadat we weer reden. Haha, echt niet dames, deze six pack was van een bierbrouwerij die zijn destileervaten op een rijtje had gezet en dit dus vrolijk six pack had genoemd, ja daar komen de dames op af. Wat is er toch zo aantrekkelijk aan een buik met 6 rimpels?

Uiteindelijk belanden we in Madison, een grote studentenstad met een gebouw dat sterk lijkt op het Capitol in Washington. Ooit zijn we daar eens geweest en hadden toen de gelegenheid om ons tussen al die studenten te begeven. Nu zijn we redelijk laat, maar hadden nog wel even tijd om TJ. te bezoeken. Zo weer even de koffers door onze handen laten gaan. Maar nog niets gekocht hoor lezers, maar wees niet bezorgd, dit gaat echt wel gebeuren.

Onze avond maaltijd genoten we deze keer bij The Cheesecake Factory. Dit een redelijk chique restaurant die niet alleen kaastaarten bediend, maar je kan er ook een heerlijk diner bestellen. Dat heb ik dus wel weer geweten. Veeeel te groot voor mijn kleine maagie. “Wilt u een box hebben”, waarmee de serveerster doelt op een doggybag. Ach bescheidenheid siert de mens, dus wees ik dit af. Dit soort zaken zijn we nog niet gewend alhoewel het er wel langzaam in komt in Nederland. De dag van vandaag was die van de positieve, met dit verschil dat de temperatuur ons noopte om zoveel mogelijk van uit de auto te genieten van de omgeving zoals een echte Amerikaan altijd alles vanuit de auto doet, ze hebben niet voor niets drive inn banken. Drive inn apotheken en drive Inn restaurants.

Morgen eindigen we in Chicago bij een studievriendin van Ania en alwaar ik ook een bezoek ga brengen aan specifiek brandweerkazerne waar de serie Chicago Fire is opgenomen. Slaap lekker.